ความสำคัญของเสาเข็มอยู่ที่ความสามารถในการรองรับแรงกดทับผ่านกลไกทางวิศวกรรมปฐพี 2 รูปแบบหลัก:

• แรงแบกทานที่ปลายเข็ม (End Bearing): เป็นการส่งน้ำหนักผ่านตัวเสาเข็มลงไปจนถึงชั้นดินดานหรือชั้นทรายที่มีความหนาแน่นสูง เพื่อให้มั่นใจว่าอาคารจะตั้งอยู่บนจุดที่ไม่มีการขยับเขยื้อน
• แรงเสียดทานที่ผิวสัมผัส (Skin Friction): ในพื้นที่ดินอ่อน เสาเข็มจะใช้พื้นที่ผิวรอบด้านสร้างแรงเสียดทานกับดินเพื่อช่วยพยุงน้ำหนัก ซึ่งต้องใช้การคำนวณขนาดและความลึกอย่างละเอียดเพื่อให้รับน้ำหนักได้อย่างสมดุล
• การต้านทานแรงภายนอก: เสาเข็มที่มั่นคงยังช่วยยึดเกาะให้อาคารทนทานต่อแรงด้านข้าง เช่น แรงลมพายุ หรือแรงสั่นสะเทือนจากพื้นดิน ช่วยรักษาแนวระนาบของอาคารให้คงที่ตลอดอายุการใช้งาน

‍

เพื่อให้การตอกเสาเข็มบรรลุวัตถุประสงค์สูงสุด กระบวนการหน้างานต้องมีการตรวจสอบอย่างเป็นระบบ:

• การวิเคราะห์ค่า Last 10 Blows: คือหัวใจสำคัญของการคุมงานตอก โดยวิศวกรจะวัดระยะจมจากการตอก 10 ครั้งสุดท้าย เพื่อยืนยันว่าเสาเข็มจมลงถึงระดับความลึกที่สามารถรับน้ำหนักได้ตามแบบที่คำนวณไว้
• ความแม่นยำของตำแหน่ง (Verticality & Alignment): การตอกเสาเข็มต้องรักษาแนวดิ่งและตำแหน่งพิกัดให้ตรงเป้าหมายที่สุด เพราะหากเกิดการ "หนีศูนย์" จะทำให้เกิดแรงดัดที่เสาเข็มไม่สามารถรับได้ ส่งผลให้อาคารทรุดตัวไม่เท่ากัน
• การทดสอบความสมบูรณ์ของเสาเข็ม (Seismic Integrity Test): เป็นการส่งคลื่นเสียงตรวจสอบความสมบูรณ์ของเนื้อคอนกรีตใต้ดิน เพื่อให้มั่นใจว่าเสาเข็มไม่มีรอยแตกร้าวหรือสิ่งแปลกปลอมแทรกซ้อนที่อาจลดทอนความแข็งแรง

‍